چه شامها که چراغم فروغ ماه تو بود 

پناهگاه شبم گیسوی سیاه تو بود 
                                          

   اگر به عشق تو دیوانگی گناه منست

 ز من رمیدن و بیگانگی گناه تو بود

بلور اشک به چشمم شکست وقت وداع 

 که اولین غم من آخرین نگاه تو بود