الهی بی پناهان را پناهی     بسوی خسته حالان کن نگاهی

 

چه کم گردد زسلطان گر نوازد     گدایی را ز رحمت گاهگاهی

 

الهی تکیه بر لطف تو کردم     که جز لطفت ندارم تکیه گاهی

 

نهاده سر بخاک آستانت      گدایی ،  دردمندی ، عذرخواهی

 

خوشا آنکس که بندد با تو پیوند    خوشا آن دل که دارد با تو راهی

 

ز نخل رحمت بی انتهایت    بیفکن سایه برروی گیاهی

 

به آب چشمة لطفت فرو شوی    اگر سرزد خطایی ، اشتباهی