در محبس دل پنجه به دیوار کشیدیم

در خلوت دل حسرت دیدار کشیدیم

در بند نگاهش گرفتار و اسیریم

بر میله ولی باز رخ یار کشیدیم

دل در طلبش لحظه ای آرام نیاسود

ما بهر یک گل منت صد خار کشیدیم

در کوی نگاهش عاقلان جای ندارند

مجنون شدیم و دست ز افکار کشیدیم

تا دل به اسرار نگاهش آشنا شد

ما دست ز دنیا و اغیار کشیدیم

جانبازی اگر رسم دیرینه عشق است

دیریست که دل را به سر دار کشیدیم

آسان که نباشد به کوی دوست رسیدن

ما در ره عشق سختی بسیار کشیدیم