کسی هرگز نمی آید .
کسی هرگز به گلدانهای خشک قلب ما آبی نخواهد داد.
کسی بی شک کبوترهای زیبا را به اوج آسمان دعوت نخواهد کرد.
کسی دیگر کنار کوچه های شهر ما نرگس نخواهد کاشت.
دل از افسانه ها بر کن .
کسی هرگز نمی آید .
و بتهای حریم ذهن را با تیشه اندیشه ات بشکن .
تو خود اسطوره خواهی شد .
اگر باور کنی خود را
+ نوشته شده در دوشنبه ۱۳۸۷/۰۲/۱۶ ساعت 21:6 توسط نادیه نیکزاد
|